บทนำ Phù Sinh Nhược Mộng
ชื่อเดิม: (ชีวิตประเดี๋ยวเดียวดั่งฝัน)
ประเภท: Bach Hop [GL], การเดินทางในอวกาศ, การสูญเสียอำนาจทางประวัติศาสตร์, การอกหักที่กบฏ
บรรณาธิการ: Bach Linh
หวนคืนสู่ Dai Duong ปีแห่งควันไฟ ใช้ชีวิตเพียงอยากอยู่ใกล้กัน
ความวุ่นวายที่ไม่คาดคิด ความงามที่น่าเศร้า ชีวิตไม่จีรัง ไม่มีความสุข
รอเงียบๆ รักไม่กล้าพูด สุดท้ายกล้าก้าวออกไปได้อย่างไร
ผ่านไฟและลม ทันใดนั้นหันกลับมา คุณยังร้องเพลง [Tzu Ye ge] อยู่หรือเปล่า?
ความอ่อนโยนของคุณนุ่มนวลราวกับก้อนเมฆ สะท้อนอยู่ในหัวใจที่หายไปของฉันแล้ว
ถ้าย้อนเวลาได้จะเปลี่ยนชีวิตด้วยผมสีเขียวได้ไหม?
ไม่เสียใจเลยที่บิดไปหมุนมาก็เมาเช่นกัน
มีเพียงความรักที่ลึกซึ้งเท่านั้นที่สามารถเข้าใจความเจ็บปวดทั้งหมดได้
ทิศตะวันตก ก้าวไปแต่ไกล มองย้อนกลับไป มีเพียงเมฆควัน
ใครเก็บเท้าก็ตื่นขึ้นทันใด
ค้นหา ค้น ลืมไม่ลง
เราเคยตั้งสมมติฐาน
ขณะนั้น พระจันทร์สว่าง เมฆเคลื่อนคล้อยเบาบาง
ลืมรักครั้งนี้ไม่ได้
[ประมาณการแล้ว]
ตะไคร่น้ำสีเขียวจะปกคลุมทั่วผนังมากแค่ไหน?
ฝนตกแค่ไหนคุณต้องใช้ร่ม?
ข้างนอกศาลาดอกไม้ร่วงหล่น
สายน้ำแห่งการร่ำลาเรียกหาเราอย่างไม่เต็มใจ
ลมพัดบนฝั่งของต้นวิลโลว์สีเขียว
คุณก้มหน้าและร้องไห้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ยามบ่ายส่องมาที่ชายคาหน้าต่าง
เมื่อกี้สงบ ตอนนี้เศร้า
ทุกคำ ทุกประโยค เจ็บจนพูดไม่ออก
คุณนั่งดูโชคชะตาจบลง
พอเปลี่ยนใจก็เสียใจ
ยังเพียงแค่พูดคุย
ฉันยืนขึ้นและจุดธูปเงียบๆ
ฉันหยุดจำรูปร่างของคุณ
ปิดตาของคุณอย่างแรง
[ทุกคำ ทุกประโยคเจ็บ พูดไม่ออก]
ครบทุกความรู้สึก
ประเภท: Bach Hop [GL], การเดินทางในอวกาศ, การสูญเสียอำนาจทางประวัติศาสตร์, การอกหักที่กบฏ
บรรณาธิการ: Bach Linh
หวนคืนสู่ Dai Duong ปีแห่งควันไฟ ใช้ชีวิตเพียงอยากอยู่ใกล้กัน
ความวุ่นวายที่ไม่คาดคิด ความงามที่น่าเศร้า ชีวิตไม่จีรัง ไม่มีความสุข
รอเงียบๆ รักไม่กล้าพูด สุดท้ายกล้าก้าวออกไปได้อย่างไร
ผ่านไฟและลม ทันใดนั้นหันกลับมา คุณยังร้องเพลง [Tzu Ye ge] อยู่หรือเปล่า?
ความอ่อนโยนของคุณนุ่มนวลราวกับก้อนเมฆ สะท้อนอยู่ในหัวใจที่หายไปของฉันแล้ว
ถ้าย้อนเวลาได้จะเปลี่ยนชีวิตด้วยผมสีเขียวได้ไหม?
ไม่เสียใจเลยที่บิดไปหมุนมาก็เมาเช่นกัน
มีเพียงความรักที่ลึกซึ้งเท่านั้นที่สามารถเข้าใจความเจ็บปวดทั้งหมดได้
ทิศตะวันตก ก้าวไปแต่ไกล มองย้อนกลับไป มีเพียงเมฆควัน
ใครเก็บเท้าก็ตื่นขึ้นทันใด
ค้นหา ค้น ลืมไม่ลง
เราเคยตั้งสมมติฐาน
ขณะนั้น พระจันทร์สว่าง เมฆเคลื่อนคล้อยเบาบาง
ลืมรักครั้งนี้ไม่ได้
[ประมาณการแล้ว]
ตะไคร่น้ำสีเขียวจะปกคลุมทั่วผนังมากแค่ไหน?
ฝนตกแค่ไหนคุณต้องใช้ร่ม?
ข้างนอกศาลาดอกไม้ร่วงหล่น
สายน้ำแห่งการร่ำลาเรียกหาเราอย่างไม่เต็มใจ
ลมพัดบนฝั่งของต้นวิลโลว์สีเขียว
คุณก้มหน้าและร้องไห้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ยามบ่ายส่องมาที่ชายคาหน้าต่าง
เมื่อกี้สงบ ตอนนี้เศร้า
ทุกคำ ทุกประโยค เจ็บจนพูดไม่ออก
คุณนั่งดูโชคชะตาจบลง
พอเปลี่ยนใจก็เสียใจ
ยังเพียงแค่พูดคุย
ฉันยืนขึ้นและจุดธูปเงียบๆ
ฉันหยุดจำรูปร่างของคุณ
ปิดตาของคุณอย่างแรง
[ทุกคำ ทุกประโยคเจ็บ พูดไม่ออก]
ครบทุกความรู้สึก
เพิ่มเติม
