AR Spider Fantasy Experience 2022
แมงมุม (อันดับ Araneae) เป็นสัตว์ขาปล้องที่หายใจด้วยอากาศซึ่งมีแปดขา โดยทั่วไปแล้ว chelicerae ที่มีเขี้ยวสามารถฉีดพิษได้[2] และสปินเนอร์ที่รีดเส้นไหม[3] พวกมันเป็นลำดับที่ใหญ่ที่สุดของแมงและอยู่ในอันดับที่เจ็ดในความหลากหลายของสายพันธุ์ทั้งหมดในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด[4][5] แมงมุมพบได้ทั่วโลกในทุกทวีป ยกเว้นในทวีปแอนตาร์กติกา และพบได้ทั่วไปในแหล่งที่อยู่อาศัยเกือบทุกแห่ง เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2564 แมงมุม 49,623 สายพันธุ์ใน 129 ตระกูลได้รับการบันทึกโดยนักอนุกรมวิธาน[1] อย่างไรก็ตาม มีความแตกแยกภายในชุมชนวิทยาศาสตร์ว่าควรจำแนกประเภทครอบครัวเหล่านี้อย่างไร โดยหลักฐานจากการจำแนกประเภทต่างๆ มากกว่า 20 ประเภทที่ได้รับการเสนอมาตั้งแต่ปี 1900[6]
ในทางกายวิภาค แมงมุม (เช่นเดียวกับแมงทุกชนิด) แตกต่างจากสัตว์ขาปล้องชนิดอื่นๆ โดยที่ส่วนต่างๆ ของร่างกายปกติจะถูกหลอมรวมเป็นสอง tagmata คือ cephalothorax หรือ prosoma และ opisthosoma หรือช่องท้อง และเชื่อมต่อกันด้วยก้านขาทรงกระบอกขนาดเล็ก ปัจจุบันยังไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับซากดึกดำบรรพ์หรือเอ็มบริโอที่แมงมุมเคยมีการแบ่งแยกเหมือนทรวงอก มีการโต้แย้งความถูกต้องของคำว่า cephalothorax ซึ่งหมายถึงเซฟาลอนผสม (หัว) และทรวงอก ในทำนองเดียวกัน ข้อโต้แย้งสามารถเกิดขึ้นได้กับการใช้คำว่า ท้อง เนื่องจากใยแมงมุม opisthosoma ของแมงมุมทั้งหมดประกอบด้วยหัวใจและอวัยวะระบบทางเดินหายใจ อวัยวะที่ผิดปรกติของช่องท้อง[7]
แมงมุมไม่มีหนวดไม่เหมือนแมลง โดยรวมแล้ว ยกเว้นกลุ่มดึกดำบรรพ์อย่าง Mesothelae นั้น แมงมุมมีระบบประสาทส่วนกลางมากที่สุดในบรรดาสัตว์ขาปล้องทั้งหมด เนื่องจากปมประสาทของพวกมันทั้งหมดถูกหลอมรวมเป็นก้อนเดียวใน cephalothorax แมงมุมต่างจากสัตว์ขาปล้องส่วนใหญ่ตรงที่ แมงมุมไม่มีกล้ามเนื้อที่ยืดออกในแขนขา แต่ยืดมันออกด้วยแรงดันไฮดรอลิกแทน
ท้องของพวกมันมีอวัยวะที่ได้รับการดัดแปลงเป็นสปินเนอร์ที่ขับไหมจากต่อมต่างๆ ถึงหกประเภท ใยแมงมุมมีขนาด รูปร่าง และปริมาณของใยแมงมุมแตกต่างกันมาก ตอนนี้ปรากฏว่าใยลูกกลมเกลียวอาจเป็นหนึ่งในรูปแบบแรกสุด และแมงมุมที่สร้างใยแมงมุมพันกันนั้นมีมากมายและหลากหลายกว่าแมงมุมทอลูกกลม แมงเหมือนแมงมุมที่มีเดือยผลิตไหมปรากฏขึ้นในยุคดีโวเนียนเมื่อประมาณ 386 ล้านปีก่อน แต่เห็นได้ชัดว่าสัตว์เหล่านี้ไม่มีสปินเนอร์ แมงมุมที่แท้จริงถูกพบในหินคาร์บอนิเฟอรัสเมื่อ 318 ถึง 299 ล้านปีก่อน และมีความคล้ายคลึงกันมากกับหน่วยย่อยที่มีชีวิตดึกดำบรรพ์ที่สุดอย่างเมโซเทเล กลุ่มหลักของแมงมุมสมัยใหม่ Mygalomorphae และ Araneomorphae ปรากฏตัวครั้งแรกในยุค Triassic ก่อน 200 ล้านปีก่อน
สายพันธุ์ Bagheera kiplingi ถูกอธิบายว่าเป็นสัตว์กินพืชเป็นอาหารในปี 2008 [8] แต่สายพันธุ์อื่นๆ ที่รู้จักทั้งหมดเป็นสัตว์กินเนื้อ ส่วนใหญ่กินแมลงและแมงมุมตัวอื่นๆ แม้ว่าสปีชีส์ขนาดใหญ่สองสามชนิดก็เอานกและกิ้งก่าไปด้วย คาดว่าแมงมุม 25 ล้านตันทั่วโลกจะฆ่าเหยื่อ 400-800 ล้านตันต่อปี[9] แมงมุมใช้กลวิธีที่หลากหลายในการจับเหยื่อ: ดักจับเหยื่อด้วยใยเหนียว ใช้เชือกผูกไว้ เลียนแบบเหยื่อเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจจับ หรือวิ่งหนี ส่วนใหญ่จะตรวจจับเหยื่อโดยการตรวจจับการสั่นสะเทือนเป็นหลัก แต่นักล่าที่กระตือรือร้นมีวิสัยทัศน์ที่เฉียบแหลม และนักล่าในสกุล Portia จะแสดงสัญญาณของความฉลาดในการเลือกกลวิธีและความสามารถในการพัฒนาสิ่งใหม่ๆ ความกล้าของแมงมุมนั้นแคบเกินกว่าที่จะจับเป็นของแข็งได้ ดังนั้นพวกมันจึงทำให้อาหารของพวกมันเป็นของเหลวโดยการเติมเอนไซม์ย่อยอาหารเข้าไป พวกเขายังบดอาหารด้วยฐานของ pedipalps เนื่องจากแมงไม่มีขากรรไกรล่างที่กุ้งและแมลงมี
แมงมุม (อันดับ Araneae) เป็นสัตว์ขาปล้องที่หายใจด้วยอากาศซึ่งมีแปดขา โดยทั่วไปแล้ว chelicerae ที่มีเขี้ยวสามารถฉีดพิษได้[2] และสปินเนอร์ที่รีดเส้นไหม[3] พวกมันเป็นลำดับที่ใหญ่ที่สุดของแมงและอยู่ในอันดับที่เจ็ดในความหลากหลายของสายพันธุ์ทั้งหมดในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด[4][5] แมงมุมพบได้ทั่วโลกในทุกทวีป ยกเว้นในทวีปแอนตาร์กติกา และพบได้ทั่วไปในแหล่งที่อยู่อาศัยเกือบทุกแห่ง เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2564 แมงมุม 49,623 สายพันธุ์ใน 129 ตระกูลได้รับการบันทึกโดยนักอนุกรมวิธาน[1] อย่างไรก็ตาม มีความแตกแยกภายในชุมชนวิทยาศาสตร์ว่าควรจำแนกประเภทครอบครัวเหล่านี้อย่างไร โดยหลักฐานจากการจำแนกประเภทต่างๆ มากกว่า 20 ประเภทที่ได้รับการเสนอมาตั้งแต่ปี 1900[6]
ในทางกายวิภาค แมงมุม (เช่นเดียวกับแมงทุกชนิด) แตกต่างจากสัตว์ขาปล้องชนิดอื่นๆ โดยที่ส่วนต่างๆ ของร่างกายปกติจะถูกหลอมรวมเป็นสอง tagmata คือ cephalothorax หรือ prosoma และ opisthosoma หรือช่องท้อง และเชื่อมต่อกันด้วยก้านขาทรงกระบอกขนาดเล็ก ปัจจุบันยังไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับซากดึกดำบรรพ์หรือเอ็มบริโอที่แมงมุมเคยมีการแบ่งแยกเหมือนทรวงอก มีการโต้แย้งความถูกต้องของคำว่า cephalothorax ซึ่งหมายถึงเซฟาลอนผสม (หัว) และทรวงอก ในทำนองเดียวกัน ข้อโต้แย้งสามารถเกิดขึ้นได้กับการใช้คำว่า ท้อง เนื่องจากใยแมงมุม opisthosoma ของแมงมุมทั้งหมดประกอบด้วยหัวใจและอวัยวะระบบทางเดินหายใจ อวัยวะที่ผิดปรกติของช่องท้อง[7]
แมงมุมไม่มีหนวดไม่เหมือนแมลง โดยรวมแล้ว ยกเว้นกลุ่มดึกดำบรรพ์อย่าง Mesothelae นั้น แมงมุมมีระบบประสาทส่วนกลางมากที่สุดในบรรดาสัตว์ขาปล้องทั้งหมด เนื่องจากปมประสาทของพวกมันทั้งหมดถูกหลอมรวมเป็นก้อนเดียวใน cephalothorax แมงมุมต่างจากสัตว์ขาปล้องส่วนใหญ่ตรงที่ แมงมุมไม่มีกล้ามเนื้อที่ยืดออกในแขนขา แต่ยืดมันออกด้วยแรงดันไฮดรอลิกแทน
ท้องของพวกมันมีอวัยวะที่ได้รับการดัดแปลงเป็นสปินเนอร์ที่ขับไหมจากต่อมต่างๆ ถึงหกประเภท ใยแมงมุมมีขนาด รูปร่าง และปริมาณของใยแมงมุมแตกต่างกันมาก ตอนนี้ปรากฏว่าใยลูกกลมเกลียวอาจเป็นหนึ่งในรูปแบบแรกสุด และแมงมุมที่สร้างใยแมงมุมพันกันนั้นมีมากมายและหลากหลายกว่าแมงมุมทอลูกกลม แมงเหมือนแมงมุมที่มีเดือยผลิตไหมปรากฏขึ้นในยุคดีโวเนียนเมื่อประมาณ 386 ล้านปีก่อน แต่เห็นได้ชัดว่าสัตว์เหล่านี้ไม่มีสปินเนอร์ แมงมุมที่แท้จริงถูกพบในหินคาร์บอนิเฟอรัสเมื่อ 318 ถึง 299 ล้านปีก่อน และมีความคล้ายคลึงกันมากกับหน่วยย่อยที่มีชีวิตดึกดำบรรพ์ที่สุดอย่างเมโซเทเล กลุ่มหลักของแมงมุมสมัยใหม่ Mygalomorphae และ Araneomorphae ปรากฏตัวครั้งแรกในยุค Triassic ก่อน 200 ล้านปีก่อน
สายพันธุ์ Bagheera kiplingi ถูกอธิบายว่าเป็นสัตว์กินพืชเป็นอาหารในปี 2008 [8] แต่สายพันธุ์อื่นๆ ที่รู้จักทั้งหมดเป็นสัตว์กินเนื้อ ส่วนใหญ่กินแมลงและแมงมุมตัวอื่นๆ แม้ว่าสปีชีส์ขนาดใหญ่สองสามชนิดก็เอานกและกิ้งก่าไปด้วย คาดว่าแมงมุม 25 ล้านตันทั่วโลกจะฆ่าเหยื่อ 400-800 ล้านตันต่อปี[9] แมงมุมใช้กลวิธีที่หลากหลายในการจับเหยื่อ: ดักจับเหยื่อด้วยใยเหนียว ใช้เชือกผูกไว้ เลียนแบบเหยื่อเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจจับ หรือวิ่งหนี ส่วนใหญ่จะตรวจจับเหยื่อโดยการตรวจจับการสั่นสะเทือนเป็นหลัก แต่นักล่าที่กระตือรือร้นมีวิสัยทัศน์ที่เฉียบแหลม และนักล่าในสกุล Portia จะแสดงสัญญาณของความฉลาดในการเลือกกลวิธีและความสามารถในการพัฒนาสิ่งใหม่ๆ ความกล้าของแมงมุมนั้นแคบเกินกว่าที่จะจับเป็นของแข็งได้ ดังนั้นพวกมันจึงทำให้อาหารของพวกมันเป็นของเหลวโดยการเติมเอนไซม์ย่อยอาหารเข้าไป พวกเขายังบดอาหารด้วยฐานของ pedipalps เนื่องจากแมงไม่มีขากรรไกรล่างที่กุ้งและแมลงมี
เพิ่มเติม
