การตกของเครื่องบินข้าศึก และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง F-117A ระหว่างการรุกรานของนาโต้ต่อสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย (FRY) ยังคงอยู่ในความสนใจของสาธารณชนทั้งในและต่างประเทศมากว่าสองทศวรรษ ด้วยเหตุนี้ นักวิเคราะห์ ผู้เชี่ยวชาญ นักข่าว และแม้แต่สมาชิกที่ขาดความรับผิดชอบบางคนของหน่วยจึงได้รายงาน "ข้อเท็จจริงสำคัญใหม่" เกี่ยวกับการตก

จากคำให้การโดยตรงของผู้ปฏิบัติการในการยิง และจากผู้ที่โจมตีผู้ที่โจมตีไม่ได้จริงๆ เราพบว่าเครื่องบินข้าศึกถูกยิงได้อย่างไร คงไม่เพียงพอที่จะบอกว่าเป็นเพียง "การทำงานเป็นทีม" ในตำนาน เนื่องจากการประสานงานของทีมอย่างไม่มีที่ติไม่ได้รับประกันว่าจะประสบความสำเร็จทุกครั้ง ฉันจะบอกว่ามีบางอย่างที่มีค่ายิ่งกว่านั้น โดยการทำงานเป็นทีมเป็นเพียงเงื่อนไขเบื้องต้นเท่านั้น และนั่นคือความเชื่อมั่นร่วมกันอย่างแน่วแน่ว่าเป้าหมายสามารถบรรลุผลได้ และหน่วยมีความแข็งแกร่ง ความรู้ พละกำลัง ความมั่นใจ และความเหนือกว่าในการบรรลุเป้าหมาย

น่าเสียดายที่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้หากปราศจากสิ่งที่มีมาแต่ดั้งเดิมในหมู่ชาวเซอร์เบียตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา และนั่นคือความขัดแย้ง แม้กระทั่งในช่วงสงครามและจนถึงทุกวันนี้ มีความพยายามที่จะนำเสนอและตีความเหตุการณ์ในลักษณะที่ไม่ปกติของการทำงานเป็นทีม หากไม่มีปฏิบัติการรบที่ประสบความสำเร็จของหน่วยจรวดป้องกันภัยทางอากาศก็เป็นไปไม่ได้

เหตุการณ์และกิจกรรมโดยรอบกองจรวดป้องกันภัยทางอากาศที่ 3 ระหว่างการรุกรานของนาโต้ในปี 2542 ใน FRY โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการตกของเครื่องบิน F-117A และ F-16CG ได้รับการคุ้มครองโดยสื่อสิ่งพิมพ์หลายฉบับรวมถึงจำนวนหนึ่ง ของรายการโทรทัศน์และวิดีโอ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากแนวทางที่เป็นอิสระของแต่ละบุคคลและการนำเสนอมุมมองเชิงอัตนัย เหตุการณ์บางอย่างจากช่วงเวลานั้นจึงไม่ได้นำเสนอในลักษณะที่น่าเชื่อถือ บางส่วนของโครงการเหล่านี้ได้นำไปสู่ข้อพิพาทระหว่างสมาชิกของ Combat Crews ทั้งหมดนี้ทำให้เกิดรอยเปื้อนและทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีต่อเหตุการณ์เหล่านี้

เราสามารถบรรลุความสำเร็จอันเหลือเชื่อนี้ได้ แต่พวกเราบางคนมีความสามารถและพร้อมที่จะทำให้เป็นจริงและนำเสนอในทางที่ไม่ดีเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว

แม้จะมีจุดอ่อนทั้งหมด เราก็ทำให้ดีที่สุดเมื่อมันสำคัญ เมื่อต่อสู้ในสมรภูมิและบรรลุจุดประสงค์ของเราในฐานะหน่วย เรากำลังทิ้งความสำเร็จ ความภาคภูมิใจ และบทพิสูจน์ให้กับลูกหลาน ความรู้สึกแห่งความภาคภูมิใจสูงสุดและความทรงจำของผู้ที่ผ่านความรู้ ทักษะ ภูมิปัญญา และความอุตสาหะเอาชนะกองกำลังที่เหนือกว่าของเราอย่างไม่มีที่เปรียบ

ในฐานะผู้เขียนฉันไม่คิดว่าเป็นเจ้าของความจริงที่สมบูรณ์ เนื่องจากสถานการณ์ในช่วงสงคราม ผู้เข้าร่วมทุกคนในเหตุการณ์ต่างมีประสบการณ์จริงตามอัตวิสัยของตนเองเกี่ยวกับความเป็นจริงตามวัตถุประสงค์ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันวางความคาดหวังของเหตุการณ์ไว้เบื้องหลัง โดยเน้นประจักษ์พยานส่วนตัวอื่น ๆ ว่าเป็นเอกสารสงครามที่แท้จริง ความจริงเกี่ยวกับ "เหยี่ยวรัตติกาล" เกิดจากการสังเคราะห์ความทรงจำที่เชื่อถือได้ของสมาชิกในดิวิชั่น