ศรี Bhagavad Gita โดยพระเจ้ากฤษณะในภาษาฮินดีมี 700 ข้อจาก Bhishma Parva ของมหาภารตะ

ภควัทคีตาเป็นหนึ่งในตำราที่สำคัญและเป็นที่นับถือที่สุดในศาสนาฮินดู และได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางและติดตามโดยผู้คนจากศาสนาต่างๆ และความเชื่อทางจิตวิญญาณทั่วโลก นี่คือเหตุผลบางประการที่ถือว่า Bhagavad Gita มีความสำคัญ:

คำแนะนำทางจิตวิญญาณ: ภควัทคีตาถือเป็นคู่มือทางจิตวิญญาณที่ให้คำสอนเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรม การบรรลุความสงบภายใน และการตระหนักถึงจุดประสงค์ที่แท้จริง

คุณค่าทางจริยธรรมและศีลธรรม: ภควัทคีตาสอนคุณค่าทางจริยธรรมและศีลธรรมที่สำคัญ เช่น ความซื่อสัตย์ การควบคุมตนเอง การไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด และการรับใช้ผู้อื่น

ปรัชญา: ภควัทคีตานำเสนอแนวคิดทางปรัชญาต่างๆ เช่น กรรม ธรรมะ และธรรมชาติของตัวตน ซึ่งยังคงเกี่ยวข้องและมีอิทธิพลในการอภิปรายทางปรัชญาสมัยใหม่

ความเกี่ยวข้องสากล: ภควัทคีตาถือเป็นสากลในคำสอนและไม่ได้จำกัดเฉพาะศาสนาหรือวัฒนธรรมใดๆ ถูกมองว่าเป็นแหล่งภูมิปัญญาทางจิตวิญญาณสำหรับคนทุกภูมิหลังและความเชื่อ

ความสำคัญทางประวัติศาสตร์: ภควัทคีตาเป็นส่วนหนึ่งของมหากาพย์อินเดียโบราณ มหาภารตะ และเชื่อกันว่าเขียนขึ้นเมื่อ 2,500 ปีที่แล้ว มีผลกระทบอย่างมากต่อวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ และจิตวิญญาณของอินเดีย

โดยสรุป ภควัทคีตาเป็นแนวทางทางจิตวิญญาณที่สำคัญและเป็นแหล่งที่มาของภูมิปัญญา จริยธรรม ปรัชญา และความสำคัญทางประวัติศาสตร์ คำสอนยังคงสร้างแรงบันดาลใจและมีอิทธิพลต่อผู้คนทั่วโลก