การเลี้ยงปศุสัตว์เป็นเรื่องปกติและเป็นองค์ประกอบสำคัญของการเกษตรของรัฐที่สนับสนุนการดำรงชีวิตของประชากรมากกว่าสองในสามในชนบท สัตว์ให้ผลิตภัณฑ์อาหารที่อุดมด้วยสารอาหาร พลังงานลม มูลสัตว์เป็นปุ๋ยอินทรีย์และเชื้อเพลิงในครัวเรือน หนังและหนัง และเป็นแหล่งรายได้ประจำของครัวเรือนในชนบท พวกเขาเป็นทุนทางธรรมชาติซึ่งสามารถทำซ้ำได้ง่ายเพื่อทำหน้าที่เป็นธนาคารที่มีชีวิตโดยมีลูกหลานเป็นดอกเบี้ยและประกันรายได้จากความล้มเหลวของพืชผลและภัยพิบัติทางธรรมชาติ

อุตตรประเทศมีประชากรปศุสัตว์จำนวนมากในทุกเขตทั่วทั้งรัฐ ประชากรปศุสัตว์ โค 190.20 แสน ควาย 330.17 แสน แกะ 9.85 แสน แพะ 144.80 แสน หมู 4.09 แสน สัตว์ปีก 125.25 แสน ตามการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2562 ปศุสัตว์เป็นส่วนหนึ่งของระบบการทำฟาร์มในอุตตรประเทศ ระบบการทำนาที่เด่นที่สุดคือการทำไร่นาสวนผสม-ปศุสัตว์ กว่าร้อยละ 85 ของปศุสัตว์และสัตว์ปีกเศรษฐกิจทุกชนิดเป็นของกลุ่มผู้ถือครองรายย่อย (เกษตรกรชายขอบและรายย่อยพร้อมกับผู้ไร้ที่ดิน) เกษตรกรชายขอบประกอบด้วยภาคการผลิตปศุสัตว์หลักในรัฐ ภาคปศุสัตว์เป็นภาคการทำมาหากินที่เข้มข้นมาก โดยกว่าร้อยละ 70 ของครัวเรือนในชนบททั้งหมดเป็นเจ้าของปศุสัตว์บางสายพันธุ์หรืออื่นๆ ซึ่งมักจะผสมกันหลายๆ ตัว และปศุสัตว์ให้รายได้มากกว่าครึ่งหนึ่งของรายได้ครัวเรือนทั้งหมดสำหรับเกษตรกรชายขอบและผู้ไร้ที่ดินที่เป็นเจ้าของปศุสัตว์

วัตถุประสงค์ของแผนกนี้คือการเพิ่มการผลิตนม ไข่ และเนื้อสัตว์ ปรับปรุงความครอบคลุมของพันธุ์ การอนุรักษ์และขยายพันธุ์ปศุสัตว์พื้นเมือง การให้วัคซีนครอบคลุม 100% เสริมสร้างการดูแลสุขภาพสัตวแพทย์ด้วยการส่งเสริมบริการสัตวแพทย์เคลื่อนที่ที่หน้าประตูบ้านของเกษตรกร ลดช่องว่างของ ความพร้อมและความต้องการ, ส่งเสริมภาคส่วนสัตว์ปีก, ส่งเสริมความมั่นคงปศุสัตว์ในฟาร์มประกันปศุสัตว์, ส่งเสริมสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กเพื่อสร้างรายได้เสริม นอกจากที่กล่าวมาแล้ว แผนกยังมีประโยชน์ในการอนุรักษ์ Govansh ที่ยากไร้และการฟื้นฟู การจัดการด้านสุขภาพ ฯลฯ

คำสั่งเหล่านี้ระบุไว้ดังต่อไปนี้ -

ความหมายของโคเนื้ออนาถา
• กิจกรรมเกี่ยวกับการจัดตั้งสถานที่ชั่วคราวสำหรับโคที่ขาดแคลน
• การระบุที่ดินและการโอนสำหรับสถานประกอบการดังกล่าว
• เพื่อให้ที่ดินที่ระบุเหมาะสมสำหรับการใช้ประโยชน์
• การจัดน้ำดื่ม, แสงสว่าง , การรักษาความปลอดภัย , การรักษาสัตว์ , อาหารสัตว์ , ที่อยู่อาศัยและสิ่งแวดล้อม , การปูพื้น , การรักษา
• การจัดเตรียมการดูแลลูกโค/ลูกโค, แรงงาน , การเก็บบันทึก , เอกสารต่างๆ
• สูตรของกระบวนการหลังจากการตายของสัตว์ใดๆ
• การเตรียมการสำหรับการสร้างเกาชาลาที่ยั่งยืนในตัวเองและมีศักยภาพทางการเงิน
• ดำเนินการจำหน่าย/ส่งมอบปศุสัตว์ดังกล่าวแก่เกษตรกรในพื้นที่
• การจัดงบประมาณสำหรับค่าบำรุงรักษาสัตว์ดังกล่าวที่อยู่ในเกาชาลา
• ขั้นตอนและการดำเนินการเพื่อให้มั่นใจว่าสัตว์จะไม่ถูกปล่อยให้อยู่อย่างอัตคัด

คำสั่งเหล่านี้เป็นความคิดริเริ่มอันสูงส่งที่ดำเนินการโดยรัฐบาลของรัฐเพื่อการจัดการเกาชาลาอย่างมีประสิทธิภาพ รัฐบาลของรัฐได้จัดเตรียมบทบัญญัติทางการเงินที่เพียงพอ (รายได้และค่าใช้จ่าย) สำหรับการจัดตั้ง การจัดการ และการดำเนินงานของสถานประกอบการชั่วคราวดังกล่าวเป็นครั้งแรกในประเทศ ไม่ รัฐบาลในสมัยก่อนมีความพยายามในการอนุรักษ์โคที่ขาดแคลนดังกล่าว รัฐบาลมีความอ่อนไหวอย่างยิ่งต่อการริเริ่มนี้และกำลังติดตามกิจกรรมและความคืบหน้าอย่างแข็งขัน ปัจจุบัน เกษตรกรได้รับความโล่งใจครั้งใหญ่จากการฟื้นฟูโคที่ขาดแคลน และความคิดริเริ่มนี้กำลังได้รับความเข้มแข็งยิ่งขึ้นด้วยการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันจากเพื่อนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน โคเป็นส่วนสำคัญของสังคมและไม่ควรถูกมองจากมิติทางการเมือง หน่วยงานต่าง ๆ ของรัฐกำลังทำงานเพื่อให้แน่ใจว่ามีการอนุรักษ์วัวที่ขาดแคลนอย่างมีประสิทธิภาพ