แอปที่ดีสำหรับการอ่านพระคัมภีร์ในภาษาปัญจาบ (ਪੰਜਾਬੀ ਬਾਈਬਲ)
คำว่า "ไบเบิล" ในภาษาอังกฤษมาจากคำว่า bíblia ในภาษาละติน และ bíblos ในภาษากรีก คำนี้หมายถึงหนังสือหรือหนังสือ และอาจมีต้นกำเนิดมาจากท่าเรือ Byblos ของอียิปต์โบราณ (ในเลบานอนในปัจจุบัน) ซึ่งต้นกกที่ใช้สำหรับทำหนังสือและม้วนกระดาษถูกส่งออกไปกรีซ คำศัพท์อื่นๆ สำหรับพระคัมภีร์ ได้แก่ Holy Scriptures, Holy Writ, Scripture หรือ the Scriptures ซึ่งแปลว่า "งานเขียนอันศักดิ์สิทธิ์" สำหรับคริสเตียน คำจำกัดความที่ง่ายที่สุดของพระคัมภีร์คือ "พระวจนะของพระเจ้าสำหรับมนุษยชาติ"
พระคัมภีร์คือพระวจนะของพระเจ้าที่เป็นลายลักษณ์อักษร และด้วยเหตุนี้จึงเป็นชุดหลักการชี้นำขั้นสูงสุดที่ควบคุมทุกด้านของชีวิตสำหรับประชากรของพระเจ้า ผ่านทางงานเขียนเหล่านี้ พระเจ้าทรงสื่อสารพระประสงค์ของพระองค์ กฎของพระองค์ ธรรมชาติของพระองค์ และพระประสงค์ในการช่วยให้รอดของพระองค์แก่มนุษยชาติ
พระคัมภีร์ประกอบด้วยหนังสือ 66 เล่มและจดหมายที่เขียนโดยผู้เขียนมากกว่า 40 คนในช่วงเวลาประมาณ 1,500 ปี ข้อความต้นฉบับของพระคัมภีร์มีการสื่อสารเพียงสามภาษา: ภาษาฮีบรู ภาษาโคอีนหรือภาษากรีกทั่วไป และภาษาอราเมอิก พันธสัญญาเดิมเขียนเป็นภาษาฮีบรูเป็นส่วนใหญ่ โดยมีส่วนน้อยเป็นภาษาอราเมอิก พันธสัญญาใหม่เขียนเป็นภาษากรีก
นอกเหนือจากสองส่วนหลัก (พันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่) พระคัมภีร์ยังมีการแบ่งย่อยอีกหลายส่วน: ปัญจภาคี หนังสือประวัติศาสตร์ หนังสือกวีนิพนธ์และภูมิปัญญา หนังสือคำพยากรณ์ พระกิตติคุณ และสาส์น
เดิมที พระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เขียนบนม้วนกระดาษปาปิรุสและแผ่นหนังในภายหลัง จนกระทั่งมีการคิดค้นโคเด็กซ์ Codex คือต้นฉบับที่เขียนด้วยลายมือซึ่งจัดรูปแบบเหมือนหนังสือสมัยใหม่ โดยมีหน้าต่างๆ เย็บติดกันที่สันในปกแข็ง
พระคำที่ได้รับการดลใจจากพระเจ้า
คริสเตียนและชาวยิวถูกเรียกว่า "คนของหนังสือ" ตลอดประวัติศาสตร์ ทั้งศาสนายูดายและศาสนาคริสต์มีพื้นฐานมาจากพระคัมภีร์ หลักคำสอนที่สำคัญของศาสนาคริสต์คือ Inerrancy of Scripture ซึ่งหมายความว่าพระคัมภีร์ในต้นฉบับที่เขียนด้วยลายมือจะไม่มีข้อผิดพลาด เนื่องจากพระคัมภีร์มีพระวจนะของพระเจ้าที่สัตย์จริงทั้งหมด คำสอนทั้งหมดในนั้นจึงเป็นความจริง
คำว่า "ไบเบิล" ในภาษาอังกฤษมาจากคำว่า bíblia ในภาษาละติน และ bíblos ในภาษากรีก คำนี้หมายถึงหนังสือหรือหนังสือ และอาจมีต้นกำเนิดมาจากท่าเรือ Byblos ของอียิปต์โบราณ (ในเลบานอนในปัจจุบัน) ซึ่งต้นกกที่ใช้สำหรับทำหนังสือและม้วนกระดาษถูกส่งออกไปกรีซ คำศัพท์อื่นๆ สำหรับพระคัมภีร์ ได้แก่ Holy Scriptures, Holy Writ, Scripture หรือ the Scriptures ซึ่งแปลว่า "งานเขียนอันศักดิ์สิทธิ์" สำหรับคริสเตียน คำจำกัดความที่ง่ายที่สุดของพระคัมภีร์คือ "พระวจนะของพระเจ้าสำหรับมนุษยชาติ"
พระคัมภีร์คือพระวจนะของพระเจ้าที่เป็นลายลักษณ์อักษร และด้วยเหตุนี้จึงเป็นชุดหลักการชี้นำขั้นสูงสุดที่ควบคุมทุกด้านของชีวิตสำหรับประชากรของพระเจ้า ผ่านทางงานเขียนเหล่านี้ พระเจ้าทรงสื่อสารพระประสงค์ของพระองค์ กฎของพระองค์ ธรรมชาติของพระองค์ และพระประสงค์ในการช่วยให้รอดของพระองค์แก่มนุษยชาติ
พระคัมภีร์ประกอบด้วยหนังสือ 66 เล่มและจดหมายที่เขียนโดยผู้เขียนมากกว่า 40 คนในช่วงเวลาประมาณ 1,500 ปี ข้อความต้นฉบับของพระคัมภีร์มีการสื่อสารเพียงสามภาษา: ภาษาฮีบรู ภาษาโคอีนหรือภาษากรีกทั่วไป และภาษาอราเมอิก พันธสัญญาเดิมเขียนเป็นภาษาฮีบรูเป็นส่วนใหญ่ โดยมีส่วนน้อยเป็นภาษาอราเมอิก พันธสัญญาใหม่เขียนเป็นภาษากรีก
นอกเหนือจากสองส่วนหลัก (พันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่) พระคัมภีร์ยังมีการแบ่งย่อยอีกหลายส่วน: ปัญจภาคี หนังสือประวัติศาสตร์ หนังสือกวีนิพนธ์และภูมิปัญญา หนังสือคำพยากรณ์ พระกิตติคุณ และสาส์น
เดิมที พระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เขียนบนม้วนกระดาษปาปิรุสและแผ่นหนังในภายหลัง จนกระทั่งมีการคิดค้นโคเด็กซ์ Codex คือต้นฉบับที่เขียนด้วยลายมือซึ่งจัดรูปแบบเหมือนหนังสือสมัยใหม่ โดยมีหน้าต่างๆ เย็บติดกันที่สันในปกแข็ง
พระคำที่ได้รับการดลใจจากพระเจ้า
คริสเตียนและชาวยิวถูกเรียกว่า "คนของหนังสือ" ตลอดประวัติศาสตร์ ทั้งศาสนายูดายและศาสนาคริสต์มีพื้นฐานมาจากพระคัมภีร์ หลักคำสอนที่สำคัญของศาสนาคริสต์คือ Inerrancy of Scripture ซึ่งหมายความว่าพระคัมภีร์ในต้นฉบับที่เขียนด้วยลายมือจะไม่มีข้อผิดพลาด เนื่องจากพระคัมภีร์มีพระวจนะของพระเจ้าที่สัตย์จริงทั้งหมด คำสอนทั้งหมดในนั้นจึงเป็นความจริง
เพิ่มเติม
